मुक्तक

                                                                            
                                                                               [१]

                                                    सुरुदेखि ईतिहाँसको साक्षी छ गगन
                                                 सबै फूल फुले पो सुन्दर हुन्छ बगान ।
                                                     मान्छे-मान्छेबीच भेदभाव भए
                                                 जंगली जनावरहरुको झैं हुन्छ जीवन ।।

                                                                                  [२]

                                             क्षणिक स्वार्थकोलागि आफ्नो आत्मा मार्दिन म
                                       देवता पाउने आशामा खाली खुट्टा मन्दिर धाउँदिन म ।
                                           कालोपट्टी आँखामा बाँधे मात्र धार्मिक भईन्छ भने
                                            कुनै पनि देवताको नाममा भजन गाउँदिन म ।।

                                                                                  [३]

                                               असिनाले चुटेको फूलबारी ढकमक्क भा'कोछु
                                                जता पुर्याउँछ भाग्यले त्यता-त्यतै गा'कोछु ।
                                               जेसुकै त होला -बस्यो दिल कसैको नासोमा
                                                एक नम्बरे सुनसरि खरी माया ला'कोछु ।।

                                                                                [४]

                                                                हुरी चल्दा डढेलोले खायो बन
                                                                झुरिएको थुरहरु जल्दैगए झन ।
                                                              आज सबै कालो देखिएर के भो'?
                                                             अझ धेरै नयाँ मुना पलाउनेछन् ।।

                                                                          [५]

हिड्दै जाँदा जिन्दगीमा मैले बाटो साँच्चै बिराएँ भने
सगरमाथाको मेरो शीर आफ्नै नजरमा गिराएँ भने ।
हिराखानीमा जन्मिएको "म" नेपालीको के अर्थ?
जीवन जलाउन मात्र मरुभुमीको बालुवामा आएँ भने  ।।

[६]

आकाशको जून टिप्न अर्थहीन यात्रा गर्दिन म
प्रियतमको यादमा रुन्चे गीत गाँउदिन म ।
मुटु जलाए मात्र मायाको ज्वाला दन्किन्छ भने
अर्थहीन चोखो माया कहिले नी लाँदिन म ।।

[७]

तिम्रोलागि यो मुटुमा माया अङ्कुरसरि छरेकोछु
मेरो जीवन तिम्रोअघि खुला किताबसरि पारेकोछु ।
तिम्रो खुशी अन्तै सरेछ सिमलको भुँवा जस्तै
म हुँ लालीगुराँस फुल्दैछु, तारेभिरमा सरेकोछु ।।

[८]

नयाँ बसन्त आयो, समय जान्छ-आउँछ
सेतो-कालो रंग फेरि निरन्तर धाउँछ ।
सिर्जनशीलता, परिश्रम र सद्भाव फुले
जीवनमा सधैं-सधै नवीनता छाउँछ ।। 

[९]

मिलाउँदैछु जिन्दगीलाई काटी-छाँटी राखी धरानमा
भर्दैछु दुई मूठ्ठी साहस सुस्केरा हाली मेरो परानमा ।
काट नियती ! मेरो पखेटा कति काट्न सक्छौ
कतै-कहीले घुडाँ टेक्ने छैन म, तिम्रो शरणमा ।।

[१०]

भाँचेर लग्यौ फुलेको हाँगो
चुडाएर गयौ बन्धनको धागो ।
तै पनि बढ्दैछ प्रेमको मुना
छैन बालेको, घृणाको आगो ।।

[११]

 माथि चढ्ने भए उकालोमा थाक्नु हुन्न
गुलाफ टिप्ने भए, काँडा मै गुम्नु हुन्न ।
सबै औलाहरु समान कहाँ छ र ?!
मूठ्ठी पारे शक्ती बन्छ, औला-औला छुट्नु हुन्न ।।